Oh, wat een nacht!

Alles bij elkaar kost het toch maar een half etmaal om vanuit Nederland naar Jarozin te reizen. Jan was al in Duisburg in de nachttrein met liegewagen gestapt, de rest samen met de Duitse delegatie in Hannover. Dan vlug de kooi in, en ook spoedig in slaap. Van stops onderweg, Berlijn bijvoorbeeld, verder niets gemerkt. Tot de Poolse grens, want dan komen twee ploegen marechausee (hoe schrijf je dat eigenlijk?) onder veel lawijt de passen controleren. Geen oog meer dichtgedaan.

Op tijd uit bed om nog even van de Noord-Europese laagvlakte met veel berken en dennebossen te genieten. De reeen zijn dan al weer bijna te ruste gegaan.

Iets verlaat aangekomen in Poznan en verwelkomd door Agnieska - met als hobby tennisscheidsrechteren; ze wil graag eens naar het grastoernooi in 's-Hertogenbosch/Rosmalen - en de goede oude Mikolei - daar heb je geen kind aan. Met een mooi klein busje van bestuurder Jan op weg naar Jarocin, zo'n 70 kilometer. In de bus krijgen we al drinken, repen en croissants aangeboden, het wordt al een beetje gezellig. Alleen die chauffeurs die niet achter een grotere (vracht)wagen willen blijven hangen...


Het Paleis in Jarocin ziet er erg aantrekkelijk uit (foto's volgen). Het ligt in een groot publiek park met allerlei voorzieningen. De studenten betrekken hun kamers in een van de vleugels, de docenten moeten nog wachten tot hun hotelkamers zijn ontdaan van alle rotzooi van de hardrockfestivalgangers. We zien er een flink aantal met de tent op de rug van de camping door het park naar het station (?) trekken.

Alle groepen hebben de nacht gereisd en zijn sinds een uur of zes in Jarocin. Het ontbijt is in een uitspanning vlakbij het Paleis, Pod Dziupla (bij de holle boom) heet het. De eigenaar vertelt trots dat ie elke morgen de eekhoorns voedert want die staan in het logo afgebeeld.

Nu is het tijd voor geld wisselen, zwemmen, uitrusten....